Pierwsze kroki z maszyną do szycia

Jak już wspominałem w poprzednim poście jestem totalnym laikiem jeśli chodzi o krawiectwo. Ale zapał jest ogromny i potencjał jakiś tam mam.

Pierwszą rzeczą, którą uszyłem to pościele. W Ikei kupiliśmy dwa komplety i musiałem poduszki powiększyć a kołdry zmniejszyć. Uszyłem je sposobem mojej babci, to znaczy zszyłem najpierw dwie części lewa do lewej (czyli właściwy wzór był na wierzchu) jakieś 3-4mm od brzegu, potem wywinąłem na lewą stronę i przeszyłem 5mm od brzegu. Takim oto sposobem nie musiałem obrzucać zygzakiem (lub ściegiem owerlokowym) i mam ładnie schowane szwy. Może to ma jakąś nazwę i pewnie nic odkrywczego ten mój babciny sposób, ale bardzo praktyczny.

Druga rzecz to przyszycie taśmy do firan, żadna filozofia. Nudne to trochę, bo 6 metrów firany i tylko pilnować, aby w miarę równo szło pod igłę. Za wszycie taśmy do firan w okolicach wołają od 30 zł wzwyż. Takim sposobem się trochę zaoszczędziło ;)

No i kolejna rzecz to już coś bardziej ambitnego. Wziąłem Burdę do ręki. Na forum e-krawiectwo było ogłoszenie jednej z dziewczyn, że sprzeda archiwalne numery. Na tej rosyjskiej stronie, co ją wszyscy znają, przejrzałem w których numerach są męskie wykroje i te zamówiłem. Na pierwszy rzut poszła bluza z numeru 10/2004. Cały opis szycia i zdjęcie jest TUTAJ.

Potem wziąłem się za coś ambitniejszego. Spodnie męskie! Znowu Burda w ruch i tym razem z numeru 4/2008 uszyłem wspomniane spodnie.  Co przeżyłem to moje. Ale efekt przeszedł moje najśmielsze oczekiwania. Naniosłem małe poprawki na oryginalny wykrój z Burdy, bo tamten krój nogawek jakiś taki nie dla mnie. Najwięcej czasu zabrało mi uszycie tych kieszeni z wypustkami, ale w gruncie rzeczy są banalne do zrobienia. Potem wszycie zamka też mi szło opornie, ale się udało, choć nie idealnie. No i ten nieszczęsny pasek. Dwa razy go prułem, żeby wyglądał w miarę przyzwoicie. Sztruks cienki, kolor cudowny, cena to chyba 19,80 zł za metr. TUTAJ kliknij jeśli chcesz zobaczyć spodnie.

Trzecią poważną rzeczą są kolejne spodnie. Tym razem na Gwiazdkę dostałem rudy sztruks, tym razem gruby, więc spodnie tylko na chłodniejsze dni. I znowu Burda wertowana i wybrałem spodnie z numeru 8/2003. Oczywiście nogawki zwęziłem po swojemu. I tym razem miałem problem z przyszyciem paska, ale w końcu się udało, choć jeszcze nie jest tak jak bym sobie tego życzył. Choć spodnie nadają się do chodzenia. Od lewej strony też dobrze wyglądają, bo wszystko ładnie obszyłem ściegiem owerlokowym. Kurczę, dopiero zacząłem przygodę z szyciem a już owerlok mi się marzy ;) Ale o spodniach miało być. Tak więc spodnie wyszły całkiem sensownie. Te spodnie mają karczek i inne kieszenie niż te pierwsze, ale chodziło o to, abym ćwiczył różne modele. Tutaj zamek wszyłem idealnie! Z pomocą przyszedł internet i youtube, tylko dzięki filmikowi instruktażowemu wszyłem poprawnie zamek (choć był akurat pokazany jak wszywać do damskich spodni, ale wystarczyło zamienić strony i poszło łatwo). Mogłem szyć grubszymi nićmi, byłoby widać ściegi, starałem się szyć prosto i równo. Wstydu nie ma. Pasek oczywiście prułem dwa razy, ale wyszło dobrze. Choć to jeszcze nie to czego oczekuję. Efekt mojej pracy TUTAJ.

Teraz kilka konkluzji co do samej Burdy. Skopiowanie wykroju to nic skomplikowanego. Z opisem już gorzej. Momentami to mam wrażenie, że czytam w jakimś innym języku. Ale tego co nie rozumiem to szukam w internecie instrukcji, filmików, albo robię po swojemu i też wychodzi. Wiem, że jest Burda krok po kroku, ale nie trafiłem takiej z męskimi wykrojami. Ale ciśnienia na nią nie mam, bo ze zwykłej Burdy jakoś daję radę szyć.

Uszyłem też spódniczkę dla mamy i kończę szyć torbę przez ramię dla siebie. Ale o tym w następnym wpisie.

P.S.
Dziękuję z komentarze pod poprzednią notatką i obserwacje. To bardzo miłe :)