Geneza powołania do szycia

I oto takim pseudonaukowym tematem rozpoczynam swój byt w blogosferze. Ten kto nieco bardziej przytomny zorientował się, że blog będzie głównie dotyczył mojego szycia. Zajęcie na faceta dość nietypowe, ale jak ma się do czegoś predyspozycje to dlaczego się tym nie zająć.

Jak to się stało, że zacząłem szyć i myśleć o tym nieco poważniej? Hmm... To był taki przebłysk. Otworzyła się w mojej głowie klapka, która czasami trzaskała mi tam, ale jakoś nie mogła przez te lata się otworzyć. Szczęśliwie się otworzyła i powoli to wszystko zaczyna się kręcić. A kiedy pierwszy raz ta nieszczęsna klapka w mojej głowie dawała znać? Już jako niemowlak byłem przyzwyczajany do stukotu maszyny. Moja babcia szyła na pięknym, czarnym ze złotymi napisami Łuczniku, który miał specjalną szafkę i był w niej chowany. Łucznik później dostał się w spadku najstarszej wnuczce ale coś w mojej głowie zostało zaszczepione. W wieku mniej więcej pierwszych klas szkoły podstawowej, czyli na początku lat 90-tych XX wieku, postanowiłem razem z sąsiadką szyć ubranka dla lalek Barbie. To zajęliśmy się produkcją ubranek ręcznie szytych. Niestety ten proceder został brutalnie przerwany, bo okazało się, że wybraliśmy sukienkę koleżanki mamy, którą miała na ślubie cywilnym i miała wartość sentymentalną. Potem w szkole podstawowej w ramach pracy techniki wyszywaliśmy ściegi na płótnie, rękawice kuchenne. Zresztą w domu mama wyszywała serwetki na płótnie, więc zawsze siadałem z nią i coś tam szyłem. Jeszcze w szkole podstawowej na plastykę mieliśmy zaprojektować ubranie. Zrobiłem na wielkiej kartce z bloku rysunkowego dwie cudowne sukienki z zasłon i koronek. Potem na kilka lat zapomniałem o szyciu i "projektowaniu". Aż przyszły czasy szkoły średniej i chciało się mieć jakiś oryginalny i ciekawy ciuch. Żadnych wielkich szaleństw, naszywałem na wierzch metki znanych marek, albo doszywałem do spodni kawałki lnu, aby wyglądały tak jakby były wywinięte. I potem na jeszcze dłuższe lata odstawiłem swoją kreatywność w tym zakresie. Minęła szkoła średnia, zacząłem jedne studia i miałem ochotę na coś nowego. Pojawił się pomysł, abym wziął się za naukę angielskiego i poszedł na studia projektowania ubrań w Belgii, ale nie byłem na tyle zdeterminowany i odważny, aby podjąć się takiego zadania. A potem przyszło życie, studia, praca, wyjazd na kurs angielskiego i się po kościach rozeszło. Aż do pewnego wczesnojesiennego popołudnia, kiedy to owa klapka otwarła się chyba na dobre. I tak oto pojawił się kolejny amator szycia na maszynie.

Jako, że nie miałem maszyny do szycia zrobiłem research po forach i stronach internetowych. I tak
21 listopada 2011 roku kupiłem swoją pierwszą maszynę do szycia i od tego czasu szyję z większym lub mniejszym powodzeniem. O mojej maszynie i uszytych rzeczach powstaną osobne wpisy, trochę cierpliwości.

Wszystkich zainteresowanych moimi zmaganiami z szyciem zapraszam do subskrybowania bloga i udzielania się w komentarzach, to bardzo budujące :)

Pozdrawiam
Bartek